فهرست مطالب
نام و طبع آلاله:
نام‌های دیگر الاله: کبیکج، کبیکه، کف الضبع، کف السبع، موشک، موسک، ماستوا چچکی و گل اشرفی است. گیاه دارویی آلاله طبعی گرم و خشک دارد.
معرفی:
زمان گلدهی:اوایل بهار تا اواسط بهار
ارتفاع:۵۰–۴۰ سانتی‌متر
دارای گل‌های زردبراق به ندرت قرمز وسفید
برگ‌ها اغلب بریده بریده
دارای رویشگاه‌های متنوع
خواص الاله در طب سنتی:
این گیاه اصولا سمی است اما در ایران گونه هایی از آلاله به خصوص در نواحی کرمان وجود دارد که سمی نبوده و برای ناراحتی‌های قلبی و به عنوان آرام‌بخش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مالیدن گرد ریشه آن برای ناراحتی‌های پوستی مفید است.
برای دردهای رماتیسم، سیاتیک و تورم مفاصل پارچه نازک را به شیره و یا کوبیده تمام این گیاه آغشته کنید و در محل درد بگذارید، این خاصیت در تمامی گونه‌های آلاله وجود دارد.
دم کرده این گیاه به علت طعم ملایم خود در درمان سرماخوردگی، بی‌قراری و تب کودکان به راحتی قابل استفاده است.
مالیدن گرد ریشه این گیاه برای ناراحتی‌های پوست، جرب، جوش مفید است.
برای بیماری‌های جرب می‌توان ضماد برگ تازه آن را مخلوط با روغن گذاشت.
موارد منع مصرف آلاله:
مصرف این گیاه برای خانم‌ها در دوره بارداری و شیردهی اصلا توصیه نمی‌شود.
در انسان به صورت خوراکی می تواند باعث التهاب دستگاه گوارش، اسهال و التهاب در مجاری ادراری شود و به صورت موضعی
شیوه استفاده
گل و تمام گیاه آلاله برای دفع رماتیسم بی نظیر است که در این صورت باید ۲۰۰ گرم از تمام گیاه آلاله را کوبیده و پودر حاصل را با ماست مخلوط کرده و بر محل رماتیسم که معمولا ساق پا می باشد از شب تاصبح مالیده و بسته شود روز بعد غده های آبکی زیادی بر محل ظاهر می شوند که باید با سوزن آب آن را خارج کرد تا عامل رماتیسم ریشه کن شود.
جوشانده آلاله با گل ختمی و خاکشیر برای باز کردن انواع غده های سرطانی مفید است که باید هر سه را کوبیده و بر محل ببندیم این گیاه حاوی آلکالویید سمی به نام رنونکول است که موجب سرخی پوست می شود و علامت مسمومیت آن اسهال سیاه رنگ و شدید است که برای دفع مسمومیت باید مسهلات ملایم و مدرها و مواد نرم کننده به مسموم داد تا شکمش روان شده و دفع سم شود.
