تعریف مصلحات و نقش آن‌ها در طب سنتی

مصلح چیست؟

هر غذایی در طب سنتی دارای یک یا چند مصلح میباشد .منظور از مصلح یعنی یک نوعی ماده ی غذایی یا گیاه دارویی که مصرف آن به همراه غذاهای مورد نظر . در اصلاح و تدیل عوارض جانبی احتمالی آن غذا موثر خواهد بود و هضم غذا را بهتر خواهد کرد وخواص وفواید غذا وجذب غذا را در بدن و ارگانهای مربوط مضاعف خواهد کرد.

در تغذیه سنتی ایرانیان مصرف مصلحات به طور کامل مراعات میشده است و تقریبا غذایی و میوه هایی یافت نمیشود که بدون مصلحات مصرف شود.مثلا کاهو وسکنجبین .خیار با نعناع و گل سرخ. ماست با شیره. برنج با زیره سیاه .دوغ با کاکوتی. وآویشن.چای با آبلیمو.تخم مرغ با دارچین .ارده با شیره انگور. عدسی با گلپر.آش جو با فلفل سیاه..آبگوشت باپیاز .کباب با سماق. ماهی با گردو و فلفل سیاه وسیر……….مصرف میشده است. امروزه تقریبا مصرف این مصلحات با غذاها کنار گذاشته شده است که سبب کاهش کم وکیف جذب و هضم غذا خواهد بود

مصلح به دو معنا میتواند باشد:

قسم اول: به معنای جلوگیری از ضرر و زیان مصرف آن مفرده بدون مصلح است.

قسم دوم: به معنای بهتر و مطلوب بودن اجتماع آن مفرده و ایجاد خواص ویژه در ترکیب

هنگام مصرف غذاها لازم است که “مصلح”های آنها هم مصرف شود ، در واقع رعایت این نکته باعث هضم و جذب بهتر موادغذایی در بدن میشود و چنانچه، غذایی، دارای عوارض جانبی باشد درصورت مصرف بامصلح ،کمتر دچار آن عوارض خواهیم شد و یا استفاده از مصلح خاص، موجب ایجاد خواص ویژه ای خواهد شد.

مصلح های ذیل بر اساس احادیث معصومین علیهم السلام می باشد.

قسم اول:

(پنیر :گردو، خربزه)
(ماست :زنیان)
(ماهی : عسل یا خرما)

قسم دوم :

(نان :زنیان)
(گوشت گاو :خرما، برگ چغندر)
(عدس :کدو)
(کله گوسفند :سویق)
(بادمجان :روغن زیتون)
(خربزه :شکر سرخ)
(تخم مرغ :پیاز،گوشت)
(خرما :آب ولرم)
(سرکه :روغن زیتون)
(خیار :خرما،نمک)
(خربزه :شکر سرخ، خرما، پنیر)
(برنج :روغن شحم، سماق)
(سیاهدانه :عسل)
(تره :نمک)
(آویشن :نمک)
(گردو :زنیان، پنیر)
(زنجبیل :عسل)
(شوید :عسل)
(شیر:آرد، خرما، )