رطوبت‌دهنده‌ها در طب سنتی به‌عنوان درمانی موثر برای بیماران با مزاج خشک شناخته می‌شوند و به بهبود کیفیت پوست و مخاط‌ها کمک می‌کنند. این مواد می‌توانند از خشکی بدن کاسته و علائمی مانند خارش، التهاب و خشکی گلو را کاهش دهند. استفاده از رطوبت‌دهنده‌ها باید تحت نظر پزشک و با توجه به نوع مزاج بیمار انجام شود تا بهترین نتیجه حاصل گردد.
بهترین رطوبت‌زاها در بیماریهای_خشک
یکی از بهترین غذاهای تامین کننده رطوبت بدن در بیمارانی که به نحوی از خشکی کلی یا عضوی یا کبدی رنج میبرند آش_کدو همراه با آلو است.(البته این دستور می‌تواند در افراد سردمزاج اثر سوء بگذارد).
از جمله این بیماریها خشکی معده و سنگینی آن پس از صرف غذاست که بیمار حس سفتی و وجود یک تکه سنگ را در معده دارد. که تشخیص قطعی آن بر عهده اطبای مسلط به طب ایرانی‌اسلامی میباشد.
از بیماریهای دیگر با منشاء خشکی میتوان #عطش یا تشنگی زیاد، اگزما، #پسوریازیس، پمفیگوس، #بیخوابی_شبانگاه، فیبرومیالژیا، اکتیوزیس، لیکن پلان، زودرنجی و حساسیت‌های جسمی و روحی، خارش پوست و چشم و …. نام برد.
از بهترین‌میوه‌های درمان کننده آلرژی، آسم، اگزما و سایر بیماریهای خشک نیز توت_سفید میباشد که بصورت خوراکی و ضماد اثربخشی فوق‌العاده و معجزه‌آسایی خواهد داشت.
عواملی که منجر به رطوبتی تر شدن مزاج می شوند
بی تحرکی زیاد و عدم ورزش به دلیل عدم تحلیل رفتن رطوبات زائد بدن
عوامل رطوبت بخش بالفعل مثل توقف طولانی در محل های مرطوب (حمام، استخر و …)
عوامل رطوبت بخش بالقوه مثل مصرف داخلی یا خارجی (موضعی) لبنیات، ترشیی و سرکه، روغن بنفشه
پر خوری به دلیل عدم تکافوی حرارت معده برای هضم غذا و لذا شکل گیری رطوبات واخلاط تر زائد
کاهش دفعیات طبیعی بدن مثل ادرار، مدفوع، عرق،عادت ماهانه و … به دلیل تجمع رطوبت های زائد در بدن
استعداد مزاجی به این معنا که افراد چاق رطوبتی، بیشتر مستعد تجمع رطوبت در بدن هستند
۱ نظر
متم