نقش باقلا در پیشگیری و درمان برخی بیماری‌ها بر اساس طب سنتی

باقلا و ملاحظات مصرف آن

باقلا (Broad_bean)، میوه نیام چرمی، تخت و پوشیده از کر‌ک‌های مخملی است که تازه آن طبیعتی سرد و تر و خشک آن طبیعتی سرد و خشک دارد.

این میوه‌ حاوی مشتقات پیریمیدین شامل ویسین و کانویسین، لکتین‌ها، نشاسته، پروتئین و تانن است.

باقلا دیرهضم است و مصرف محدود پخته‌ی آن با آب و کمی سرکه می‌تواند موجب تسکین سرفه، بهبود اسهال مزمن، رفع زخم روده‌ها و تقویت نیروی جنسی گردد.

عوارض جانبی: زیاده‌روی در مصرف دانه‌های خام یا پخته‌ی این گیاه موجب نفخ گوارشی، خارش پوست، سنگینی مغز، پریشانی فکر و خواب‌های آشفته می‌گردد. مُصلح این عوارض جانبی میل کردن آن به همراه آویشن شیرازی، پونه و فلفل است.

هشدار: مصرف باقلای خام و یا پخته گاه می‌تواند موجب تهوع، استفراغ، اسهال، سرگیجه و در موارد شدید کم‌خونی همولیتیک همراه تب، زردی و ادرار خونی بخصوص در افرادی که نقص ژنتیکی آنزیم G6PD (فاویسم) دارند، شود.

موارد منع مصرف: باقلا در بارداری، شیردهی، کودکان زیر ۶ سال و مبتلایان به فاویسم منع مصرف دارد.

باقلا (غلاف اول)

باقلا از حبوباتى است که هم به صورت تازه و هم به صورت خشک شده مصرف می شود.

مزاج باقلای تازه، سرد و تر و باقلای خشک شده، سرد و خشک است.

برای کم‎خونی مفید است و تقویت کننده مغز قلم استخوان‎ها می‎باشد.

خوردن باقلا برای تقویت عصبی و روحی مفید می‎باشد.

زیاده‎روی در خوردن باقلا باعث کندشدن ذهن می‎گردد.

برای درمان یبوست از باقلای تازه به‎صورت آب‎پز استفاده می شود.

باقلا (غلاف دوم)

متاسفانه در بیمارى فاویسم، باقلا در معرض اتهام قرار گرفته است و مردم این بیمارى را منسوب به باقلا می دانند، در صورتى که بیمارى فاویسم یک بیمارى ارثى و ژنتیک می باشد و به علت اختلال در ژن و متعاقب آن، کاهش میزان یک آنزیم به وجود می آید.

افراد مبتلا به فاوسیم لازم است براى جلوگیرى از بروز مجدد بیمارى از مصرف باقلا جداَ خوددارى کنند.

در برخی روایات به مصرف باقلا با پوست توصیه شده است:

امام صادق (ع)

«کلوا الباقلاء بقشره یدبغ المعده»

باقلا را با پوستش بخورید که معده را دباغى می نماید.

ذکر این نکته بسیار ضروری است که افرادی که معده ضعیف دارند یا مبتلا به مشکلات هضم هستند به هیچ وجه باقلا را با پوست نخورند، برای سایر افراد نیز خوردن با پوست در مقدار کم توصیه می شود.

باقلا نفخ_آور است و مصلح آن فلفل، میخک، گلپر و نمک است.

باقلا (بخش اول)

باقلا طبع سرد داشته و در فصول سرد سال نباید زیاد مصرف شوند. برای گرم مزاجان مناسب تر می باشد.

این سبزی برای رفع سرفه در گرم مزاجان مفید است ولی در افراد سرد مزاج سرفه را بدتر می کند. اخلاط و ترشحات مخاطی که داخل مجاری هوایی چسبیده را توسط بلغم ایجاد کننده نرم کرده و باعث خروج آن از مجاری ریوی می شود.

برخی افراد آلرژی ریوی ناشی از مصرف ادویه جات دارند که باقلا به سرفه و آبریزش آنها کمک می کند.

باقلا نفخ زیادی تولید می کند و شخص از نظر مغزی دچار منگی می‌شود و بنابراین مصرف زیاد آن (دو تا سه روز در هفته) توصیه نمی شود. همچنین مصرف زیاد آن باعث سردرد و غلبه گرمی می شود.

باقلا (بخش دوم)

برای کاهش بخارات و نفخ باقلا از مصلح گلپر و آویشن و فلفل و پونه باید استفاده نمود که بخارات و سردی آن را می گیرند.

می‌توان باقلا را در سرکه خوابانده و بعد از یک تا دو ساعت آن را میل نمود که البته این عمل سردی آن را افزایش می‌دهد.

بعضی افراد علاقه به مصرف پوست باقلا دارند که در اینجا ذکر می نماییم چیزهایی که سفت و محکم هستند مثل پیه انار، سبوس و…گاهی مصرف شوند خیلی خوب است چون باعث دباغی پرزهای معده شده و شلی و لزجی داخل معده را ترمیم می‌کند، اما مصرف دائمی آن توصیه نمی شود.

در افراد سرد مزاج حتی بوی باقلا هم ممکن است اذیتشان کند و فشار آنها افت کند بنابراین باید این افراد در مصرف آن احتیاط نمایند.