به فارسی و در کتب طب سنتی انواع آن را با نام‌های چوب چینی، عشبه، عشبه مغربیه، عشبه النار و عشبه چینی نام می‌برند. در بازار دارویی با نام‌های چوب چینی، ریشه چینی و ریشه سال سپاری معروف می‌باشد.
معرفی گیاه دارویی چوب چینی
اندام مورد استفاده آن ریشه و گل است.
بهترین زمان استفاده از چوب چینی در فصلی است که هوا معتدل یا سرد باشد. اواخر زمستان و اواخر پاییز برای مصرف این گیاه مفید است.
دارای ساقه‌ای زیرزمینی است که ریشک‌ها به آن متصل هستند. رنگ آن سرخ و شکل آن کمی متورم شبیه گلابی به حجم یک مشت، سنگین و گره‌دار و طعم آن کمی شیرین است. طول قطعاتی از آن که در بازار عرضه می‌شود در حدود ۱۵-۲۰ سانتیمتر است. گیاه آن تا ارتفاع ۲-۳ متر می‌رسد و اگر قیم نگذارند روی زمین گسترده می‌شود. شاخه‌های آن پر و سخت و شبیه شاخه‌های یاس است.
طبق نظر دانشمندان و نویسندگان معاصر این گیاه مدت‌ها بعنوان مقوی نیروی جنسی و معالج اغلب بیماری‌ها معرفی شده است.
خواص گیاه چوب چینی
قابض
مسکن درد به خصوص درد دندان
رقیق کننده خون
باز کننده انسداد خون
معرق
خواب آور
مقوی معده
مدر بول و حیض
خشک کننده رطوبت‌ها است.
برای حواس پرتی و چرت زدن، اقسام مالیخولیا، امراض سوداوی، زخم‌ها، زخم‌های کلیه و مثانه مفید است.
موارد منع مصرف
در طول استفاده از چوب چینی از مصرف مواد غذایی با طبع سرد،ماست، ماهی و ترشی پرهیز شود.
در دوران حاملگی، شیردهی و برای اطفال زیر سه سال مصرف آن ممنوع است.
در افراد زیر ۱۴ سال با احتیاط مصرف شود.
در هنگام استفاده معده باید سبک باشد.
نحوه استفاده
این دارو باید حتما تحت نظر پزشک و در شرایط خاص مصرف شود.
ریشهٔ خشک شده به مقدار ۲-۱ گرم روزی سه بار به صورت جوشانده برای مدت ۱۵-۲۰ روز (صبح دو ساعت قبل از صبحانه و شب دو ساعت بعد از غذا)
