گیاه بلادون به نام‌های بلادن، بلا دانه، شاه بیزک، گیاه لفاح، ست الحسن، جمشیدکش هم نام برده می‌شود. یکی از گونه‌های نزدیک جنس آتروپاها به نام بلادون (شابیزک) معروف است. این گیاه طبعی گرم و خشک دارد.
معرفی گیاه دارویی بلادون:
گیاهی علفی و چند ساله است و در بعضی مناطق پایا که ساقه‌ای منشعب و پر‌شاخه با برگ‌های بیضوی، نوک‌تیز و متناوب و ریشه‌ای مخروطی و محکم دارد. بلادون دارویی است سمی و در مصرف آن باید احتیاط کرد.
میوه بلادون سمی است و از آن مشمع برای دردهای عضلانی تهیه می‌کنند.
بلادون به ارتفاع حدود ۱۰۰ سانتی‌متر با ساقه‌ای مستقیم و استوانه‌ای شکل و دارای ریشه‌ای نرم، صاف، مخروطی شکل، دراز و به رنگ قهوه‌ای تیره است.
امروزه بیشتر از ترکیبات استخراج شده این گیاه مانند هیوسیامین و آتروپین به عنوان یک داروی آنتی کلینرژیکی استفاده می‌شود.
خواص و فواید بلادونک
بلادون بر روی اعصاب تأثیر می‌گذارد و آرام‌کننده و ضد تشنج است.
برای درمان آسم و سیاه سرفه می‌توان از بلادون استفاده کرد.
برای بی‌اختیاری ادرار مفید است.
برای درمان سرعت انزال می‌توان از بلادون استفاده کرد.
دردهای معده را از بین می‌برد.
قلنج‌های ناشی از سرب را درمان می‌کند.
یبوست‌های مقاوم را از بین می‌برد.
برای دردهای آپاندیس مفید است.
برای ناراحتی‌های بواسیر مفید است.
برای دریاگرفتگی خوب است.
قلنج‌های کبدی و کلیوی را از بین می‌برد.
برای اسپاسم‌های ناحیه مقعد و واژن مفید است.
برای ترشح فراوان عرق مفید است.
عرق شبانه مسلولین را از بین می‌برد.
آتروپین موجود در بلادون باعث می‌شود که استعمال خارجی آن جهت چشم، باعث بازشدن مردمک گردد و برای درمان ورم قرنیه و عنبیه و سوراخ شدن قرنیه هم می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
آتروپین ماده‌ای ضد استفراغ هم هست و در مسافرت‌های مختلف به صورت قطره یا قرص به کسانی که دچار حالت مسافرت‌زدگی و استفراغ می‌شوند، می‌خورانند.
سوزاننده اخلاط مضر است.
پوست آن جهت تقویت مو استفاده می‌شود
موارد منع مصرف
کسانی که مالیخولیا و سرسام دارند از خوردن آن خودداری کنند.
برای خانم‌های حامله خوردنش مجاز نیست.
کسانی که دهان و بدن آن‌ها داغ می‌شود و ورم گرم داخلی دارند استفاده نکنند.
شیوه استفاده
حدود یک گرم از برگ و گل و میوه و ریشه آن را در دو لیتر آب جوش به مدت پانزده دقیقه دم می‌کنند و می خورند ولی توصیه می‌شود که چون سمی قوی است با نظر پزشک مصرف کنند. گیاه شابیزک را در مازندران به نام گیاه جمشیدکش می‌نامند زیرا فردی به نام جمشید، با خوردن میوه آن مرده است.
برای تهیه دانه بلادون میوه‌های رسیده را در آبکش می‌ریزند و فشار می‌دهند تا دانه‌ها از سوراخ آبکش خارج شود، سپس می‌خشکانند و تمام این خواصی که نام برده شد، در این دانه‌ها وجود دارد.
